Mizofonia jest ciężką i szczególną formą zmniejszonej tolerancji dźwięku i dyskomfortu w uszach lub bólu ucha, związanego z ekspozycją na dźwięk. Termin „Mizofonia” pojawił się w 2001 roku po raz pierwszy, w artykule naukowym neurologów Małgorzaty M. Jastreboff i Pawła J. Jastreboffa. W tym artykule odróżniali Mizofonia od fonofobii, dobrze znanej zaburzenia dźwiękowego o pochodzeniu psychologicznym. Inaczej niż Fonofobia, Mizofonia wydaje się być zaburzeniem na poziomie neurologicznym. W tej chwili, badania i badania nad Mizofonia osiągnęły nie ostateczne, ale ważne cele. W 2017 r. badanie eksperymentalne przeprowadzone przez Instytut Neurologii na Uniwersytecie w Newcastle pod przewodnictwem Sukhbindera Kumara (który jest pracownikiem obecnego projektu) ujawniło fizyczną różnicę w płacie czołowym między półkulami mózgowymi osób z mizofonią, z wyższą mielianacją w szarej materii kory przedczołowej ventromedial. Mizofonia powoduje, że dzieci, dorośli i osoby starsze, które są dotknięte nim, zachowują się w sposób, aby zapobiec wejściu głośniejszych środowiskach, a także od pracy i interakcji społecznych.
W ramach projektu Misophonia@School przeprowadzono działania badawcze i wdrożeniowe, których celem było uzyskanie następujących czterech Produktów Projektu:
— IO1: Misophonia Mobile Application.
— IO2: Kurs e-learningowy Mizofonia.
— IO3: Podręcznik Mizofonii.
— IO4: Centrum Zasobów Internetowych Misophonia.
Wszystkie produkty Misophonia@School są dostępne na tej stronie w 9 językach: angielskim, włoskim, hiszpańskim, polskim, tureckim, niemieckim, słoweńskim, greckim i islandzkim.